Ojcostwo z perspektywy miesiąca

Mija miesiąc od narodzin Szymona. To co mnie zaskoczyło bardziej aniżeli myślałem, to zachwycanie się każdą minką Szymona, jego przeciąganiem, kwileniem czy nawet sporadycznym płakaniem. Nawet jak
w nocy nie daje spać, a rano trzeba wstać i podniesie lekko ciśnienie, to niewinna minka załatwia wszystko. 

Jak jesteśmy oboje w domku, to oczywiście mamy podział przewijania Juniora, qupki dla taty, reszta dla mamy :) Łóżko w którym śpimy zapewne przypadło do gustu Szymonowi, ponieważ tam najlepiej mu się śpi. Zaczęliśmy już wyjeżdżać na spacerki, które
z czasem będą coraz dłuższe. Chrzest już za niespełna tydzień, nie będziemy długo trzymać w domu małego diabełka :) Powoli zaczynamy się ogarniać z pracami codziennymi jak: gotowanie, sprzątanie i załatwianie różnych spraw. 

Jest pięknie!