piątek, 7 marca 2014

Konsekwencja

Szymek wszedł w ten okres, gdzie bardzo mocno nas próbuje, bada granice na ile może sobie pozwolić. Odstawia czasem szopki w miejscach publicznych, choć to raczej rzadkie przypadki. Zacząłem być coraz bardziej konsekwentny w swoich słowach i czynach w stosunku do Juniora. 15 miesięczny bobas robi nam pobojowisko w mieszkaniu. Czas powoli zmieniać zasady gry.

Kilka dni temu będąc w sklepie bez wózka (mamy blisko) pięć razy kładł mi się plackiem bo nie chciał wyjść bawiąc sie szafkami na bagaże. Konsekwentnie gdy tylko się podnosił dawałem sygnał, że wychodzimy już ze sklepu i wiecie co? Po piątym razie wstał, strzelił focha i wyszedł przede mną. Ludzie w kolejce mieli ubaw. Ale najlepsze jak ja reaguję na takie zachowanie Szymka? Rozbraja mnie na łopatki i rozśmiesza mnie.  W przeciwieństwie do niektórych nie gotuję się z nerwów. I wiele przykładów każdego dnia można przytoczyć, gdzie słowo klucz - KONSEKWENCJA jest trudnym zadaniem do zrealizowania, ale będąc wytrwałym owoce będą tego dobre.

14 komentarzy:

  1. Oj tak konsekwencja to powinno byc słowo klucz, niestety tak jak piszesz trudno czasem wytrwac i nie ustąpic. Szczególnie jak rodzic zmęczony, zdenerwowany itp. i jedyne na co ma ochotę to ustąpic i miec święty spokój, tylko że potem będzie jeszcze gorzej.

    OdpowiedzUsuń
  2. A ja bym się gotowała z nerwów, bo "czego mały Jaś się nie nauczy, to duży Jan nie będzie wiedział" także posłuszeństwo i szacunku dla rodzica.

    OdpowiedzUsuń
  3. Oj trudno o tę konsekwencję, bo każde dziecko doskonale potrafi rozbroić swoich rodziców. No ale przynajmniej trzeba się starać :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Mnie nerwy nieraz ponoszą, pewnie dlatego że mam przy dzieciach dyżur prawie bez przerwy :P W ogóle ostra jestem, mimo wszystko :)

    OdpowiedzUsuń
  5. A ja mam trochę inny problem - wydaje mi się, że jestem za bardzo konsekwentna. Czasem można odpuścić, a ja nie mogę, bo jak już coś postanowię, to tak ma być. A że mój synek też z tych upartych, to sytuacja jest taka, że nikt nie ustępuje ani trochę. Na szczęście synek ma już 3 latka, więc coraz częściej się dogadujemy :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Mały przystojniak rośnie

    OdpowiedzUsuń
  7. Tylko nie nerwowo- kolego :-)
    A z czasem mu przejdzie ;-)
    Pozdrawiamy wagarowicza ( pustki ostatnio na blogu)

    OdpowiedzUsuń
  8. I pomyśleć, że to dopiero początek :) Wytrwałości życzę :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Nam młodszy odstawia różne cyrki, nawet go starszy brat próbuje czasami naprostować :P Konsekwencja całą rodziną stosowana :P

    OdpowiedzUsuń
  10. Czy będą jeszcze jakieś nowe wpisy na blogu czy to koniec w blogowaniu:(?

    OdpowiedzUsuń
  11. U nas 2x 22 miesiące :) zapraszamy do nas

    OdpowiedzUsuń
  12. Jeju, jak się tutaj cicho zrobiło. To już koniec pisania?

    OdpowiedzUsuń